Lion Shit

Singapura adalah sebuah negara republik dan turut dilabelkan sebagai Negara Blok Komunis. Singapura yang mengamalkan sistem pemerintahan residen, turut diiktiraf antara negara yang dikategorikan maju di dunia. Namun begitu, kita tidak boleh menafikan hakikat bahawa bangsa Melayu di Singapura sangat daif dalam pelbagai aspek kehidupan. Penindasan hak orang-orang Melayu di negara itu cukup menyedihkan, ditambah lagi dengan masalah keruntuhan akhlak dikalangan generasi mudanya.

Melayu Singapura ditindas mindanya melalui kaedah psikologi yang menyebabkan orang Melayu di negara itu sukar bersatu bagi menuntut hak mereka. Minda keseluruhan rakyatnya dikongkong oleh kerajaan yang memerintah sehingga pembangkang turut dihalang untuk menyuarakan bantahan. Pembangkang di Singapura tidak langsung dibenarkan berdemonstrasi, apatah lagi melakukan siri ceramah menghentam kerajaan (SANGAT BERBEZA DENGAN KEBEBASAN YANG DIBERIKAN KEPADA PARTI PEMBANGKANG DI MALAYSIA); itupun kerajaan persekutuan Malaysia masih dituduh zalim dan kejam.

Bagi kaum Cina di Singapura, perkara seumpama itu tidak mendatangkan masalah kerana mereka merupakan kaum majoriti serta kaum yang menguasai kerajaan di Singapura. Di bawah Lee Kuan Yew dan Lee Hsien Loong, kerajaan Singapura begitu licik dalam usaha untuk memecah belahkan orang Melayu di negara itu. Komposisi penduduk di semua daerah di Singapura akan dipastikan bahawa kaum Cina yang menguasai penempatan sebanyak 70%, diikuti oleh Melayu 25% dan kaum-kaum lain 5%. Ini sangat berbeza dengan Malaysia di mana negara ini masih wujud kawasan yang dikenali sebagai kawasan Cina seperti di Petaling Jaya, kawasan India seperti di Brickfields dan kawasan Melayu seperti di Gombak. Namun fenomena seumpama itu tidak wujud di Singapura. Kerajaan di negara Republik itu tidak membenarkan sesuatu penempatan itu diduduki oleh orang Melayu sepenuhnya. Mereka memberikan justifikasi bahawa susunan penduduk seumpama itu adalah perlu di Singapura kerana rakyat di sana terdiri daripada masyarakat berbilang kaum. Hakikatnya, ia merupakan kaedah licik agar bangsa Melayu di negara itu sukar untuk bersatu bagi menuntut hak mereka.

Jika dibincangkan mengenai bangsa Melayu di Malaysia, secara automatik kita juga akan membincangkan mengenai Islam kerana lazimnya, sepertimana yang termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan bahawa Melayu itu adalah Islam. Orang Melayu di Malaysia tidak perlu bertanya agama seseorang itu jika ingin singgah makan di kedai atau makan di rumah individu yang sama bangsa dengannya. Lazimnya orang Melayu akan terus makan di kedai tanpa banyak soal jika kelihatan pemiliknya seperti orang Melayu. Namun fenomena ini sangat berbeza di Singapura kerana orang Melayu, khususnya umat Islam di sana akan berhati-hati untuk makan sembarangan walaupun makanan itu disediakan oleh orang Melayu sendiri. Anda juga dengan mudahnya boleh menyaksikan betapa ramainya orang Melayu dengan selambanya makan tengahari pada bulan Ramadhan di Woodland, Singapura.

Melayu Singapura terbahagi kepada dua iaitu Melayu Islam dan Melayu Kristian. Fahaman Interfaith Commission (IFC) sudah menular dengan pesatnya di negara itu sehinggakan kebanyakan Melayu di sana menganggap bahawa semua agama adalah sama yang kononnya tetap menggalakkan kebaikan. Penekanan fahaman sebegini oleh kerajaan Singapura telah menyebabkan bangsa Melayu di sana menjadi keliru serta berpecah dari segi fahaman agama yang sekaligus merugikan agama Islam itu sendiri. Orang Melayu tidak mampu bersatu di Singapura disebabkan perbezaan agama ini dan jika bersatu pun, pasti mereka tidak tahu apa yang perlu mereka perjuangkan. Menteri Melayu terakhir yang turut dicetak wajahnya di wang kertas dollar Singapura ialah Yusof Ishak dan sehingga kini tiada lagi Melayu yang diberi peluang bersama kaum lain untuk mentadbir kerajaan.

Adakah Malaysia akan mengikut jejak Singapura sekiranya kuasa politik kerajaan negeri mahupun persekutuan, bukan lagi milik orang-orang Melayu?